Ik had gehoopt vandaag een blog te kunnen schrijven over rare mensen die ik ben tegengekomen op de trein, over hoe een lallende zatlap in mijn schoot kwam te liggen en ik hem met een por het gangpad in heb moeten duwen, of hoe een groepje jongeren headbangden op loeiharde muziek en de conducteur gewapend met een kaartjesknipper zich door de etterende bende een weg baande, of hoe, na de Gentse feestvreugde, zwalpende meiden hun stoelen onderkotsten en iedereen in de kabine dan vrolijk meedeed aan het barf-fest.
Maar nee niks van dat, wat zijn het allemaal toch brave mensen in Vlaanderen.
De rit naar Gent Sint-Pieters verliep kalm, ook al zat de trein stampvol. Alleen opgeladen toeristen die van Gent hun 'Sin City' wilden maken voor een nacht. Hun enthousiasme konden ze nog nét bedwingen.
De terugweg naar Antwerpen boeide al evenmin. De trein zat weer overladen vol; ik stond verplicht de hele weg recht, en toch heerste er rust in de trein, een stilte die alleen werd doorbroken door het hobbelende geluid van de sporen, het gezoem van stille gesprekken en af en toe de rollende keelgeluiden van een knorrend oud dametje.
Het valt op hoe voyeurisme opleeft in een trein. Wanneer buiten de nacht valt en het binnenlicht van de trein de kalme passagiers belicht, veranderen de ramen in glasheldere spiegels. Nieuwsgierige ogen schieten dan van links naar rechts, verlegen glimlachjes wisselen via het vensterraam en hormonale pubers beloeren stiekem een paar decoltés.
Het laatste kwartier van mijn rit had ik medelijden met een jong meisje dat naast een oude pee zat en zijn in een notendop gestoken levensverhaal moest aanhoren. Wanneer de bejaarde naar de woonplaats vroeg van het meisje vond ik de situatie toch maar wat creepy. Maar verschrompelde bibberende handen en een van zijn kleindochter geleend K3-rugzakje verraadde dat buiten een gezonde interesse in zijn jonge gesprekspartner, er niets dan goede intenties zat in deze man.
Deze zaterdag doen we het allemaal nog eens over. Het is dan weekend; misschien hebben we dan wat meer spannende verhalen te vertellen over het reizen met de trein.
Friday, July 25, 2008
Tuesday, July 22, 2008
Everybody smokes in Europe !
Another culture shock coming from LA to Belgium: everybody in Europe seems to smoke! I'm sitting on the corner of the Groenplaats and it seems like I can't see anyone not smoking like 10 packs of cigarettes a day. Everywhere I go, nicotine fumes waft up my nostrils. Sometimes I feel like I'm suffocating on the spot.
Right now, I'm enjoying a VERY small diet coke, no ice, for 2 VERY expensive euro's and there are 4 teens smoking their brains out, blowing processed nicotine my way. I feel like saying something, but there's a smoker's posse occupying the tables outside, as in, EVERY SOUL sitting outside is smoking. I'd probably unleash a smoker's revolution if I stood up and make a comment about it. Oh yeah, for the smart asses in the crowd: no, I'm will not be forced to go and sit in the 'Smoking only' section. ;)
But it's not just here; I realized that a lot of my friends still smoke; when we go out, lighting a cigarette is the first thing they do. And it's not that I mind people smoking, I mind the smoke that they don't keep to themselves, I hate the smell of ash tray in my clothes after a good night out.
Smoking is NOT cool. Smoking is NOT a social thing, if you quit smoking, you won't quit socializing, trust me.
Right now, I'm enjoying a VERY small diet coke, no ice, for 2 VERY expensive euro's and there are 4 teens smoking their brains out, blowing processed nicotine my way. I feel like saying something, but there's a smoker's posse occupying the tables outside, as in, EVERY SOUL sitting outside is smoking. I'd probably unleash a smoker's revolution if I stood up and make a comment about it. Oh yeah, for the smart asses in the crowd: no, I'm will not be forced to go and sit in the 'Smoking only' section. ;)
But it's not just here; I realized that a lot of my friends still smoke; when we go out, lighting a cigarette is the first thing they do. And it's not that I mind people smoking, I mind the smoke that they don't keep to themselves, I hate the smell of ash tray in my clothes after a good night out.
Smoking is NOT cool. Smoking is NOT a social thing, if you quit smoking, you won't quit socializing, trust me.
Europe, stop smoking ! Not only the air, but also the streets will be clean again.. And best of all, everybody will be able to enjoy an expensive diet Coke on a sunny afternoon.
Sunday, July 20, 2008
Appartement in de sjakos !
Een week vol terrasjes doen, op restaurant gaan, feestjes geven en vriendenbezoekjes achter de rug en we hebben weeral goed nieuws: mijn volgend adres wordt Brouwerstraat nr 11 in Berchem ! Een gezellig straatje met bloemetjes en zo goed als geen verkeer, vlakbij het station en de tram naar 't stad, en ook dicht bij vrienden ! Een House warming party mag je verwachten rond 1 oktober !
En er zijn zelfs al fotootjes:
Dank u dank u Els om het mij het appartementje van uw mama aan te raden ! :)
Het feestje vrijdagavond was trouwens super. Goed bijgebabbeld, iedereen was in form, veel gelachen en gedronken. ;) Ook hier enkele fotootjes van te zien, we hebben jammer genoeg wel niet iedereen op foto !
Ondertussen kijk ik er naar uit om eindelijk op een paar sollicitatie gesprekken te gaan. Deze week verwacht ik nog een gesprek bij Dredging te gaan doen, de week daarop nog een interview bij het OZ. Tussendoor kijk ik nog op de VDAB naar andere vacatures; heb er eentje gezien om de admin te gaan doen bij Media Markt: voor de personeelskorting alleen al zou ik het doen; dan kan ik mijn flatscreen en surround system goedkoper in huis halen !
Ik moet bekennen dat ik niet elke dag vol positiviteit rondloop; af en toe heb ik momenten dat ik moe ben en denk: was ik maar al gewoon aan het werk; zeker van een inkomen; zat ik al maar in mijn zetel in mijn appartement, alles geregeld, genietend van een filmpje met wat vrienden, of een lekkere maaltijd aan het koken voor mezelf. Ik kijk er echt naar uit om mijn stulpje super gezellig in te richten zodat ik mij er de komende jaren in mag thuis voelen, als een warme cocon waarin ik mijn toevlucht vind na een lange werkdag.
Met al het plannen is het een uitdaging om echt in het NU te blijven; het is verleidelijk om te denken aan het solli-gesprek dat nog moet komen of te hunkeren naar het moment dat ik de deur van mijn eigen thuis achter mij kan dichttrekken, terwijl ik nu al in een gezellig huis zit. Deze week zit ik even alleen; vanavond nog eens een echte belgische TV avond met wat chips en een lekkere hoegaarden. Genieten; genieten, en nog eens genieten. :)
En er zijn zelfs al fotootjes:
Dank u dank u Els om het mij het appartementje van uw mama aan te raden ! :)
Het feestje vrijdagavond was trouwens super. Goed bijgebabbeld, iedereen was in form, veel gelachen en gedronken. ;) Ook hier enkele fotootjes van te zien, we hebben jammer genoeg wel niet iedereen op foto !
Ondertussen kijk ik er naar uit om eindelijk op een paar sollicitatie gesprekken te gaan. Deze week verwacht ik nog een gesprek bij Dredging te gaan doen, de week daarop nog een interview bij het OZ. Tussendoor kijk ik nog op de VDAB naar andere vacatures; heb er eentje gezien om de admin te gaan doen bij Media Markt: voor de personeelskorting alleen al zou ik het doen; dan kan ik mijn flatscreen en surround system goedkoper in huis halen !
Ik moet bekennen dat ik niet elke dag vol positiviteit rondloop; af en toe heb ik momenten dat ik moe ben en denk: was ik maar al gewoon aan het werk; zeker van een inkomen; zat ik al maar in mijn zetel in mijn appartement, alles geregeld, genietend van een filmpje met wat vrienden, of een lekkere maaltijd aan het koken voor mezelf. Ik kijk er echt naar uit om mijn stulpje super gezellig in te richten zodat ik mij er de komende jaren in mag thuis voelen, als een warme cocon waarin ik mijn toevlucht vind na een lange werkdag.
Met al het plannen is het een uitdaging om echt in het NU te blijven; het is verleidelijk om te denken aan het solli-gesprek dat nog moet komen of te hunkeren naar het moment dat ik de deur van mijn eigen thuis achter mij kan dichttrekken, terwijl ik nu al in een gezellig huis zit. Deze week zit ik even alleen; vanavond nog eens een echte belgische TV avond met wat chips en een lekkere hoegaarden. Genieten; genieten, en nog eens genieten. :)
Saturday, July 19, 2008
Zorgenvrij leven
Vandaag ergens gelezen:
" If you have trouble getting in touch with your carefree side, focus on how things feel instead of worrying whether you look silly. "
Een waarheid als een koe. Meuh.
" If you have trouble getting in touch with your carefree side, focus on how things feel instead of worrying whether you look silly. "
Een waarheid als een koe. Meuh.
Friday, July 18, 2008
Antwerpen herontdekt
Gisteren op m'n eentje door het stad gekuierd. De tram naar de opera genomen om de 'tour de shopping' te doen maar toen ik boven kwam was ik heel effe mijn kluts kwijt. Ik wandelde vol moed de leien af maar dan richting justitiepaleis in plaats van Keyserlei. Pas toen ik het vreemd vond dat ik de kruising met de Meir nog niet was tegengekomen viel mijne 'frang'. (Ja, mijn Antwerps begint stilaan terug te komen. ;))
Wat mij meteen opviel was hoe alles hier veramerikaanst is: smoothies overal, Ben & Jerry's (maar toch geen strawberry cheesecake te vinden!), Mc Donalds, en ook klerenwinkels die de amerikaanse mode hebben overgenomen.
Vreemd genoeg was er ook overal Engels te horen; allicht zal er die dag net een Amerikaans cruiseship aangemeerd geweest zijn in Antwerpen. De straten liepen vol met jeugd die lachend en springend over de Meir en de Groenplaats paradeerde en de belgische jongeren zonder hoodies en teensletsen het nakijken gaf.
Onmiddellijk viel het mij ook op hoe goedkoop cd's en dvd's hier zijn ! Super titels van de voorbij jaren aan 6 euro t'stuk ! Ik kom met mijn eerstvolgende pré nog wel wat filmtitels shoppen. Hmzz.
In het midden van de Meir is de oude stadsfeestzaal helemaal vernieuwd tot een ultra modern shoppingcenter, en in het midden is er een Laurent Perrier cafe gevestigd zodat je er gouden champagne bubbels kunt gaan drinken. Op de eerst verdieping kan je nu naar een nieuwe multimedia winkel die sterk concurreert met Media markt; mocht ik al aan het werk geweest zijn was ik nu allicht een flat screen, surround system, 20 dvd's en 10 cd's rijker, of gewoon armer ja; tis maar hoe je't bekijkt.
Ondertussen heeft de werkzoektocht al een leuke kans opgebracht: Randstad Beveren bood me een vacature aan als HR professional bij Dredging International, een van de grootste baggerbedrijven in de wereld. De voertaal is Engels, en dat is natuurlijk leuk meegenomen. Minpunt; het ligt in de waaslandhaven en is niet bereikbaar met het openbaar vervoer, dus een auto zal dan wel noodzakelijk zijn. Maar, gezien de interessante loonsvoorwaarden en doorgroeimogelijkheden zou dat best wel kunnen. Ik was gisteren ook nog gaan kijken naar tweedehandswagens bij de VAB-VTB in zwijndrecht en daar stonden er al een paar interessante tussen. Op krediet te kopen dan weliswaar.
Natuurlijk is het allemaal nog even afwachten; geen auto nodig hebben is uiteraard ideaal, het openbaar vervoer hier rond Antwerpen is al zo uitgebreid dat je best zonder kan. En ja, een trein nemen naar Sint Niklaas voelt nog aan als de metro in NY nemen :). Maar je vrienden gaan opzoeken in de verre uithoeken van Belgie is al wat minder evident. Ach, we zullen wel zien.
Vandaag nog een paar bakken bier gaan halen voor het feestje van vanavond; ik kijk er naar uit om iedereen nog eens terug te zien !
Wat mij meteen opviel was hoe alles hier veramerikaanst is: smoothies overal, Ben & Jerry's (maar toch geen strawberry cheesecake te vinden!), Mc Donalds, en ook klerenwinkels die de amerikaanse mode hebben overgenomen.
Vreemd genoeg was er ook overal Engels te horen; allicht zal er die dag net een Amerikaans cruiseship aangemeerd geweest zijn in Antwerpen. De straten liepen vol met jeugd die lachend en springend over de Meir en de Groenplaats paradeerde en de belgische jongeren zonder hoodies en teensletsen het nakijken gaf.
Onmiddellijk viel het mij ook op hoe goedkoop cd's en dvd's hier zijn ! Super titels van de voorbij jaren aan 6 euro t'stuk ! Ik kom met mijn eerstvolgende pré nog wel wat filmtitels shoppen. Hmzz.
In het midden van de Meir is de oude stadsfeestzaal helemaal vernieuwd tot een ultra modern shoppingcenter, en in het midden is er een Laurent Perrier cafe gevestigd zodat je er gouden champagne bubbels kunt gaan drinken. Op de eerst verdieping kan je nu naar een nieuwe multimedia winkel die sterk concurreert met Media markt; mocht ik al aan het werk geweest zijn was ik nu allicht een flat screen, surround system, 20 dvd's en 10 cd's rijker, of gewoon armer ja; tis maar hoe je't bekijkt.
Ondertussen heeft de werkzoektocht al een leuke kans opgebracht: Randstad Beveren bood me een vacature aan als HR professional bij Dredging International, een van de grootste baggerbedrijven in de wereld. De voertaal is Engels, en dat is natuurlijk leuk meegenomen. Minpunt; het ligt in de waaslandhaven en is niet bereikbaar met het openbaar vervoer, dus een auto zal dan wel noodzakelijk zijn. Maar, gezien de interessante loonsvoorwaarden en doorgroeimogelijkheden zou dat best wel kunnen. Ik was gisteren ook nog gaan kijken naar tweedehandswagens bij de VAB-VTB in zwijndrecht en daar stonden er al een paar interessante tussen. Op krediet te kopen dan weliswaar.
Natuurlijk is het allemaal nog even afwachten; geen auto nodig hebben is uiteraard ideaal, het openbaar vervoer hier rond Antwerpen is al zo uitgebreid dat je best zonder kan. En ja, een trein nemen naar Sint Niklaas voelt nog aan als de metro in NY nemen :). Maar je vrienden gaan opzoeken in de verre uithoeken van Belgie is al wat minder evident. Ach, we zullen wel zien.
Vandaag nog een paar bakken bier gaan halen voor het feestje van vanavond; ik kijk er naar uit om iedereen nog eens terug te zien !
Thursday, July 17, 2008
Job jacht
Ik heb helemaal niet het gevoel 'back in reality' te zijn, integendeel, ik betrap me er op in vakantiestemming te zijn; terrasjes doen, bezoekjes afleggen aan vrienden en familie, gisteren nog lekker gaan eten en drinken in Antwerpen terwijl het zonnetje af en toe tevoorschijn kwam en mij onvermijdelijk deed vergeten dat mijn allerbelangrijkste prioriteit het vinden van werk is.
En het is net dat waar ik nu geen zin in heb; ik weet niet of het ligt aan het feit dat ik een half jaar geleden ook op zoek was naar werk en dat het continu checken van online vacatures, overtuigende sollicitatie brieven schrijven en uitputtende sollicitatiegesprekken voeren mij met een aversie voor job hunting heeft opgezadeld, of het idee dat ik misschien gewoon bij mijn vorige werkgever aan de slag zal kunnen en het dus een waist of time is om te solliciteren voor andere vacatures.
En wat voor vacatures, administratief bediende; offertes opmaken, telefoons - EIKES ! Of Contact center agent: veel bla bla aan de telefoon met zeikerds die niks anders te doen hebben dan klagen. Of verkoop; doen alsof je DE oplossing hebt die uw leven zal veranderen - naaah; niks voor mij.
Wat wil ik dan wel doen ? Ik moet bekennen, nog geen jaar geleden zou het mij niet veel hebben uitgemaakt. Nu wil ik gewoon iets vinden waar ik mijn rekeningen mee kan betalen, mijn studies mee kan combineren en vooral, een job waar ik niet van in slaap val of afstomp.
Ik ga vandaag ten rade bij de interimkantoren in Antwerpen. Ik heb geen fut om mezelf via CV's en solli-brieven te verkopen aan de bedrijven zelf, laat de uitzendconsulenten dat maar voor mij doen. Stuur mij op pad, oh commerciele consulenten en laat mij maar babbelen op een sollicitatiegesprek; zo komt het zeker goed !
En het is net dat waar ik nu geen zin in heb; ik weet niet of het ligt aan het feit dat ik een half jaar geleden ook op zoek was naar werk en dat het continu checken van online vacatures, overtuigende sollicitatie brieven schrijven en uitputtende sollicitatiegesprekken voeren mij met een aversie voor job hunting heeft opgezadeld, of het idee dat ik misschien gewoon bij mijn vorige werkgever aan de slag zal kunnen en het dus een waist of time is om te solliciteren voor andere vacatures.
En wat voor vacatures, administratief bediende; offertes opmaken, telefoons - EIKES ! Of Contact center agent: veel bla bla aan de telefoon met zeikerds die niks anders te doen hebben dan klagen. Of verkoop; doen alsof je DE oplossing hebt die uw leven zal veranderen - naaah; niks voor mij.
Wat wil ik dan wel doen ? Ik moet bekennen, nog geen jaar geleden zou het mij niet veel hebben uitgemaakt. Nu wil ik gewoon iets vinden waar ik mijn rekeningen mee kan betalen, mijn studies mee kan combineren en vooral, een job waar ik niet van in slaap val of afstomp.
Ik ga vandaag ten rade bij de interimkantoren in Antwerpen. Ik heb geen fut om mezelf via CV's en solli-brieven te verkopen aan de bedrijven zelf, laat de uitzendconsulenten dat maar voor mij doen. Stuur mij op pad, oh commerciele consulenten en laat mij maar babbelen op een sollicitatiegesprek; zo komt het zeker goed !
Tuesday, July 15, 2008
Terug in België
Een blog in het Nederlands ? Jaaa, terug in Belgie is opnieuw in het Nederlands schrijven, en het is nodig ook want ik ben al drie keer aan deze blog begonnen en telkens opnieuw denk ik, naaah, dit leest niet vlot.
Deze blog gaat iets stijver klinken vrees ik maar het komt wel los. Ik moet, want binnen twee maand wordt het Nederlands mijn 'specialisatie'; ik ga me tijdens mijn opleiding leerkracht onderwijs verdiepen in het Engels en Nederlands om het later aan middelbare school kinderen te kunnen lesgeven.
De vlucht naar huis is vlot verlopen. Ik sta er altijd van versteld hoe breed die airbussen zijn en krijg dan het gevoel op een ruimteschip te stappen. Wanneer ik de 'first class' doorwandel denk ik, waarom kunnen ze first class niet achteraan het vliegtuig zetten ? Met lede ogen moet je als tweedeklasser aanzien hoe zakenmensen en VIPS in hun luxe stoelen achterover zakken en de mooiste stewardessen van de crew hen gratis drankjes glimlachend staan te serveren.
Niet voor mij weggelegd dus. Ik check het nummer van mijn zitje op mijn ticket en zoek naar 13-H, 'aisle seat'. De toiletten staan in het midden van het vliegtuig en natuurlijk is dat ook net de plaats waar ik zit. Great. 7 uur lang geur plezier.
Gelukkig zit er in 13-I een jonge meid die vriendelijk goeiedag zegt wanneer ik mijn koffer in de baggage ruimte steek. Ik schrik even op wanneer ik met mijn gezicht op een tulband stoot die met een draai veranderd in een overmatig behaard gezicht waar een gemoffelde "mag ik mijn koffer in jou baggage ruimte steken?" door klinkt. Ik knik ja - misschien wordt ik zo wel gespaard tijdens zijn mogelijke hijacking van het vliegtuig.
Veel slapen doe ik nooit tijdens een vlucht. Ik kan met moeite wat indommelen terwijl voorbijrollende karretjes en spelende kinderen op mijn linkerarm en zijbeen inbeuken.
Gelukkig heb ik babbelmaatje 13I, Amber, een Amerikaanse die in Oregon woont maar jaarlijks op bezoek gaat bij haar familie in Brussel. Frans spreekt ze een beetje, Nederlands kent ze niet en dus is Engels tot aan de landing in Zaventem de voertaal, af en toe onderbroken door aankondigingen in het frans, nederlands en gebrekkig Engels. Wat is dat wennen ! Nederlands zien staan op de schermpjes lijkt ook zo onecht.
En dan eindelijk, door het raampje zie ik de rode dakpannen van de dorpjes rond Brussel, de uitgestrekte boerenvelden en de grijze wolken boven het landschap voorbij glijden; ik ben weer in Belgie. De luchthaven van Zaventem ligt er maar verlaten bij. Weinig verkeer in de terminal, alleen vlucht 714 vanuit Washington staat aan de baggage band te wachten.
De eerste indrukken zijn de meest verrassende : zoveel Europese auto's ! Zoveel verkeersborden overal ! Zo snel dat ze hier rijden ! Zo krap op elkaar allemaal !
Onderweg een koffietje drinken in een weg restaurant is ook een ervaring: een mini bekertje kost 2 euro ! Gedaan met de royale Starbucks cups. En nog: je moet hier betalen om naar het wc te gaan ! Mijn eerste frustratie steekt al op.. en het zal niet bij deze keer blijven. Ik vind het schandalig dat ze geld durven te vragen om uw hoogdringende behoefte te doen.
De eerste dagen in Belgie lijkt op een 'trip down memory lane'. Nutteloze informatie zoals 'wat is de naam ook weer van die hamburger in Quick ? GIANT !' wordt weer opgefrist, het plattegrondje van Antwerpen haal ik in mijn brein weer naar boven (hier geen zuid west noord oost, maar bordjes volgen tot in de gemeentes), euro's lijken echt op monopolie geld, en ja, op een onbewaakt moment verontschuldig ik me nog in het Engels.
Al een aantal dagen hoor ik geen gesproken Engels meer en dat doet raar. Ik mis het zo hard dat ik soms de tv hier opzet, gewoon om me effe weer 'thuis' te voelen. Een mens past zich toch snel aan..
En zo rustig dat het hier is ! Bijna geen verkeer, weinig politie sirenes,.. Antwerpen op zondag middag lijkt doodverlaten. Waar zit iedereen toch ?
Wat is er allemaal veranderd tov vorig jaar ? Nog niet al te veel denk ik ? Het leven is duurder geworden, Kanaal 2 noemt nu 2B maar ze geven nog altijd dezelfde programma's, Hanna Montana is zelfs een bekend sterretje aan het worden hier, en smoetties *RIL* Komaan Vlamingen, spreek het goed uit : SMOOTHIES !!) zijn een echte rage.
Een lijstje frustraties:
- Veel geld betalen voor een klein glaasje cola en geen refill krijgen.
- Betalen voor wc's,
- Geen goeiedag meer krijgen bij het binnenwandelen van winkels, of gewoon op straat,
- Geen gezellige babbels meer in winkels, op bussen, etc. Ik wandelde daarnet de kapper binnen en vroeg uit gewoonte 'alles goe' en dat leken ze maar heel raar te vinden.
- de overbeleefdheid van belgen : "Zo meneer, u mag gaan zitten',
- de muziek op de radio; te veel dance en rare muziek,
- mijn online shows niet meer kunnen zien; nu is het minstens 3 jaar wachten op reeks 5 van desperate housewives.
Een lijstje van 'aaah's, dit heb ik gemist.'
- Een boke met kwatta choco
- Een pak friet met mammoet saus.
- Een terrasje doen met vrienden en een Hoegaarden drinken
- Pistolets, sandwiches, gouda kaas, curry ketchup, etc etc
Ik geef toe dat ik weinig tijd heb gehad om de blog te updaten de voorbije dagen, maar dat gaat weer beteren zodra ik weer helemaal ben gesetteld.
Mijn roomietje Els heeft zo haar best gedaan om mij te verwelkomen in haar huis. Mijn kamer is gezellig ingericht met zeteltjes, een dubbelbed en een computerkastje. Ik heb zelfs een aparte kamer waar ik mijn rommel en kleren kan leggen. Perfect dus.
Gisteren had ik ook nog een sollicitatiegesprek voor 'Permanent Verantwoordelijke' in Jeugdcentrum 'Den Eglantier." Een half uur na het afgesproken uur werd ik dan eindelijk naar binnen geroepen; er zat 9 man naar mij te staren terwijl er langs alle kanten vragen werden gesteld. Ik voelde me letterlijk op de rooster gelegd worden maar ik heb me koel kunnen houden. Al bij al viel het best mee, behalve wanneer de oudste van de groep mij vragen begon te stellen over het gebrek aan mijn 'christelijke' interesse. Ik heb bij het Onafhankelijk Ziekenfonds gewerkt en hij vroeg zich af of ik wel voeling had met de christelijke waarden. Wablief. Ik heb gezegd dat ik best achter de christelijke waarden sta en vind ook dat ieder vrij is om te geloven wat die wil.
"Ja maar, wat is er voor de jeugd aan de gang vandaag?"
'Eur, zoeken naar identiteit ?"
'Nee, ge snapt ni wat ik bedoel ; waar houden ze zich mee bezig nu ?"
"Eh ?"
"Ja, awel, de paus zit in australie en.. BLA BLA BLA" hier ben ik gestopt met luisteren.
"ik zie het al, blijkbaar weet ge ni veel van christelijke zaken."
JA zeg.
Het loon is niet om over naar huis te schrijven; het ligt rond de 2000 bruto, en heb er geen idee meer van hoeveel ik daar nu netto van zou overhouden. Het is weekend werk en ook occassioneel avondwerk, en dat zie ik zo niet echt zitten.
Dus allicht wordt dit niks. Volgende week donderdag gaan ze mij nog iets laten weten.
Maar eigenlijk hoop ik opnieuw bij het OZ te kunnens starten. Ik ken het daar al, ze hebben daar veel voordelen (glijtijden ! verlof ! maaltijdcheques ! Hospitalisatieverzekering ! etc) en dat vind ik wel belangrijk.
Verder geniet ik best van mijn nieuwe leventje. Het is nog heel pril, maar mijn vrienden dichtbij hebben en nu zonder veel gedoe kunnen afspreken voor een terrasje of een bezoekje aan huis is een hele opluchting.
Er staat nog heel wat op het programma: werk vinden, appartementje vinden, inboedel bij een verzamelen, gsm nummer aanvragen, inschrijven op het gemeentehuis, bezoekjes afleggen, naar walibi gaan, enzovoorts.
Stof genoeg dus voor toekomstige blogs ! Ik ben moe. Slaapwel !
PS. check out the new movie trailer: WALL-E ! (Helemaal onderaan)
Deze blog gaat iets stijver klinken vrees ik maar het komt wel los. Ik moet, want binnen twee maand wordt het Nederlands mijn 'specialisatie'; ik ga me tijdens mijn opleiding leerkracht onderwijs verdiepen in het Engels en Nederlands om het later aan middelbare school kinderen te kunnen lesgeven.
De vlucht naar huis is vlot verlopen. Ik sta er altijd van versteld hoe breed die airbussen zijn en krijg dan het gevoel op een ruimteschip te stappen. Wanneer ik de 'first class' doorwandel denk ik, waarom kunnen ze first class niet achteraan het vliegtuig zetten ? Met lede ogen moet je als tweedeklasser aanzien hoe zakenmensen en VIPS in hun luxe stoelen achterover zakken en de mooiste stewardessen van de crew hen gratis drankjes glimlachend staan te serveren.
Niet voor mij weggelegd dus. Ik check het nummer van mijn zitje op mijn ticket en zoek naar 13-H, 'aisle seat'. De toiletten staan in het midden van het vliegtuig en natuurlijk is dat ook net de plaats waar ik zit. Great. 7 uur lang geur plezier.
Gelukkig zit er in 13-I een jonge meid die vriendelijk goeiedag zegt wanneer ik mijn koffer in de baggage ruimte steek. Ik schrik even op wanneer ik met mijn gezicht op een tulband stoot die met een draai veranderd in een overmatig behaard gezicht waar een gemoffelde "mag ik mijn koffer in jou baggage ruimte steken?" door klinkt. Ik knik ja - misschien wordt ik zo wel gespaard tijdens zijn mogelijke hijacking van het vliegtuig.
Veel slapen doe ik nooit tijdens een vlucht. Ik kan met moeite wat indommelen terwijl voorbijrollende karretjes en spelende kinderen op mijn linkerarm en zijbeen inbeuken.
Gelukkig heb ik babbelmaatje 13I, Amber, een Amerikaanse die in Oregon woont maar jaarlijks op bezoek gaat bij haar familie in Brussel. Frans spreekt ze een beetje, Nederlands kent ze niet en dus is Engels tot aan de landing in Zaventem de voertaal, af en toe onderbroken door aankondigingen in het frans, nederlands en gebrekkig Engels. Wat is dat wennen ! Nederlands zien staan op de schermpjes lijkt ook zo onecht.
En dan eindelijk, door het raampje zie ik de rode dakpannen van de dorpjes rond Brussel, de uitgestrekte boerenvelden en de grijze wolken boven het landschap voorbij glijden; ik ben weer in Belgie. De luchthaven van Zaventem ligt er maar verlaten bij. Weinig verkeer in de terminal, alleen vlucht 714 vanuit Washington staat aan de baggage band te wachten.
De eerste indrukken zijn de meest verrassende : zoveel Europese auto's ! Zoveel verkeersborden overal ! Zo snel dat ze hier rijden ! Zo krap op elkaar allemaal !
Onderweg een koffietje drinken in een weg restaurant is ook een ervaring: een mini bekertje kost 2 euro ! Gedaan met de royale Starbucks cups. En nog: je moet hier betalen om naar het wc te gaan ! Mijn eerste frustratie steekt al op.. en het zal niet bij deze keer blijven. Ik vind het schandalig dat ze geld durven te vragen om uw hoogdringende behoefte te doen.
De eerste dagen in Belgie lijkt op een 'trip down memory lane'. Nutteloze informatie zoals 'wat is de naam ook weer van die hamburger in Quick ? GIANT !' wordt weer opgefrist, het plattegrondje van Antwerpen haal ik in mijn brein weer naar boven (hier geen zuid west noord oost, maar bordjes volgen tot in de gemeentes), euro's lijken echt op monopolie geld, en ja, op een onbewaakt moment verontschuldig ik me nog in het Engels.
Al een aantal dagen hoor ik geen gesproken Engels meer en dat doet raar. Ik mis het zo hard dat ik soms de tv hier opzet, gewoon om me effe weer 'thuis' te voelen. Een mens past zich toch snel aan..
En zo rustig dat het hier is ! Bijna geen verkeer, weinig politie sirenes,.. Antwerpen op zondag middag lijkt doodverlaten. Waar zit iedereen toch ?
Wat is er allemaal veranderd tov vorig jaar ? Nog niet al te veel denk ik ? Het leven is duurder geworden, Kanaal 2 noemt nu 2B maar ze geven nog altijd dezelfde programma's, Hanna Montana is zelfs een bekend sterretje aan het worden hier, en smoetties *RIL* Komaan Vlamingen, spreek het goed uit : SMOOTHIES !!) zijn een echte rage.
Een lijstje frustraties:
- Veel geld betalen voor een klein glaasje cola en geen refill krijgen.
- Betalen voor wc's,
- Geen goeiedag meer krijgen bij het binnenwandelen van winkels, of gewoon op straat,
- Geen gezellige babbels meer in winkels, op bussen, etc. Ik wandelde daarnet de kapper binnen en vroeg uit gewoonte 'alles goe' en dat leken ze maar heel raar te vinden.
- de overbeleefdheid van belgen : "Zo meneer, u mag gaan zitten',
- de muziek op de radio; te veel dance en rare muziek,
- mijn online shows niet meer kunnen zien; nu is het minstens 3 jaar wachten op reeks 5 van desperate housewives.
Een lijstje van 'aaah's, dit heb ik gemist.'
- Een boke met kwatta choco
- Een pak friet met mammoet saus.
- Een terrasje doen met vrienden en een Hoegaarden drinken
- Pistolets, sandwiches, gouda kaas, curry ketchup, etc etc
Ik geef toe dat ik weinig tijd heb gehad om de blog te updaten de voorbije dagen, maar dat gaat weer beteren zodra ik weer helemaal ben gesetteld.
Mijn roomietje Els heeft zo haar best gedaan om mij te verwelkomen in haar huis. Mijn kamer is gezellig ingericht met zeteltjes, een dubbelbed en een computerkastje. Ik heb zelfs een aparte kamer waar ik mijn rommel en kleren kan leggen. Perfect dus.
Gisteren had ik ook nog een sollicitatiegesprek voor 'Permanent Verantwoordelijke' in Jeugdcentrum 'Den Eglantier." Een half uur na het afgesproken uur werd ik dan eindelijk naar binnen geroepen; er zat 9 man naar mij te staren terwijl er langs alle kanten vragen werden gesteld. Ik voelde me letterlijk op de rooster gelegd worden maar ik heb me koel kunnen houden. Al bij al viel het best mee, behalve wanneer de oudste van de groep mij vragen begon te stellen over het gebrek aan mijn 'christelijke' interesse. Ik heb bij het Onafhankelijk Ziekenfonds gewerkt en hij vroeg zich af of ik wel voeling had met de christelijke waarden. Wablief. Ik heb gezegd dat ik best achter de christelijke waarden sta en vind ook dat ieder vrij is om te geloven wat die wil.
"Ja maar, wat is er voor de jeugd aan de gang vandaag?"
'Eur, zoeken naar identiteit ?"
'Nee, ge snapt ni wat ik bedoel ; waar houden ze zich mee bezig nu ?"
"Eh ?"
"Ja, awel, de paus zit in australie en.. BLA BLA BLA" hier ben ik gestopt met luisteren.
"ik zie het al, blijkbaar weet ge ni veel van christelijke zaken."
JA zeg.
Het loon is niet om over naar huis te schrijven; het ligt rond de 2000 bruto, en heb er geen idee meer van hoeveel ik daar nu netto van zou overhouden. Het is weekend werk en ook occassioneel avondwerk, en dat zie ik zo niet echt zitten.
Dus allicht wordt dit niks. Volgende week donderdag gaan ze mij nog iets laten weten.
Maar eigenlijk hoop ik opnieuw bij het OZ te kunnens starten. Ik ken het daar al, ze hebben daar veel voordelen (glijtijden ! verlof ! maaltijdcheques ! Hospitalisatieverzekering ! etc) en dat vind ik wel belangrijk.
Verder geniet ik best van mijn nieuwe leventje. Het is nog heel pril, maar mijn vrienden dichtbij hebben en nu zonder veel gedoe kunnen afspreken voor een terrasje of een bezoekje aan huis is een hele opluchting.
Er staat nog heel wat op het programma: werk vinden, appartementje vinden, inboedel bij een verzamelen, gsm nummer aanvragen, inschrijven op het gemeentehuis, bezoekjes afleggen, naar walibi gaan, enzovoorts.
Stof genoeg dus voor toekomstige blogs ! Ik ben moe. Slaapwel !
PS. check out the new movie trailer: WALL-E ! (Helemaal onderaan)
Saturday, July 5, 2008
Crappy 4th of July - ode to America
We were eager to see the fireworks and 4th of July Parade in Washington, DC and so we left Thursday night for a friend's house in Silver Spring near the Capitol. On our way we stopped at a Burger King to get the King of Burgers: a Whopper with cheese. These burgers are the best, I'm telling you ; big, round and scrumptious, with juicy tomatoes, pickles, onion rings and American cheese melted on a grilled patty and of course, the famous BK sauce.. hmm. To die for. Well, it's been 7 weeks since I ate my last Whopper. I guess that makes you appreciate a good burger even more. They have these BK commercials where they fool customers that they've discontinued the Whopper and people start to freak out. I found two of these commercials for you. The first one is a real live short commercial, the second one is filmed at a BK in one of Minnesota's Afro-American neighborhoods. Note that the second movie is a parody, full of profanity and so not suited for sensitive people. ;)
ONE:
TWO:
Some how, I think I'm in love with about anything that is an American icon. I love baseball caps, T-shirts with any kind of logo on (colleges, sports, etc), a comfortable sweat shirt and pants, converse all stars, pick up trucks, yellow school buses, and of course the star spangled banner. I don't know if it's the stars or the stripes but the flaunting flag mesmerizes me every time.
I vision myself sitting in my future apartment, surrounded by hundreds of vintage Cola glasses and model pick up trucks, and life-like posters of Marilyn Monroe, James Dean and Mickey Mouse hanging on the wall. Well - I don't think it'll ever come that far.
Another thing that often strikes me are the huge distances in this country. Here we are, driving down to Silver Spring and taking Highway 70 going West, when we come across a sign that states the mileage to the next cities along this Highway. Last one: Cove Port - 2200 miles ! (3520 km!). Take that, Michelin !
So Friday morning, we go to this quilted diner, one of the many authentic American restaurants around the East Coast, and have breakfast. Hits from the sixties and seventies are playing through authentic table juke boxes, waitresses in skirts run around like chickens and I'm freezing my butt off because the AC is going full blast. You can tell people are getting ready to celebrate Independence Day; some of them are dressed in a red, white and blue-outfit, especially their kids (hey, if you have a kid, why would you make a fool out of yourself, right). Platters stacked with Blueberry pancakes, Benedict eggs, sausage links and bacon zoom by while my nose lingers after, but having had a Denny's grand slam for breakfast every morning (scrambled eggs, toast, sausage links, hash browns (potatoes) and two fluffy pancakes with maple syrup) during my trip at the West Coast, I opt out for the American Breakfast and end up ordering a Philly cheese Steak.
This hearty meal was well worth it, because after taking the Metro to downtown Washington, the humidity was excruciating. Also, by the time we reached Constitution Avenue (the street that runs parallel to the National Mall), the Independence Day Parade seemed to be running to and end; we barely reached the sidewalk to see a floating eagle hovering by and dozens of smiling Krishna's yelling "We love you" to the crowd, waving and tripping over their robes.
We had to go through one the security check points before we could walk the green lawn of the National Mall. They spend millions of dollars on security; every visitor needs to go through the security gates (just like in the airport), bags are checked and suspicious people frisked. When you walk around Washington, you do think about the possibility of a terrorist attack. I mean, it's the 4th of July, you're in the Nation's Capitol with hundreds of thousands of people, what better time to be bombed by the Al Quada, right ? But you try not to worry about this and enjoy the festivities around you.
Not that there were much during the day. The Smithsonian Institute had organized a Folklife festival. Texas was the state of honor, the country of honor was Bhuton, and NASA was also present. I still don't know how NASA would have anything to do with Folk life.
Bhuton was the most interesting section on the Mall. They had built a Buddhist Temple out of wood and metal. I didn't go in there. It was 35 degrees Celsius outside, sweat was dripping down my spine and dozen of people were lined up to take a peek inside a shack that was decorated like a Buddhist temple. If I had to sweat this much to see a temple, I'd rather go for the real thing and travel to Tibet.
So I ended up doing what most Americans would do when they're too hot ; I fled to air-conditioned buildings. Thank you America for having free Museums in Washington.
I visited the contemporary Art Museum, the Smithsonian Castle and the National Air and Space museum. Pretty impressive this one with authentic satellites, rockets, space shuttles and a bunch of airplanes from the era of Grimm to World War 2.
Of course, this all American Day would not be complete without a Quarter Pounder with Cheese and a Diet Coke from Mc Donalds. 7 bucks for a meal ! Very undemocratic, I thought.
The real reason we wanted to celebrate the 4th of July in Washington DC was to see thousands of Americans going out of their minds on the National Anthem and of course to see the fireworks that this celebration is famous for. But not one hyper, beer drinking American sang the American National Anthem or yelled out crazy stuff into the direction of the White House.
By 5PM, thick dark rain clouds rolled in. We were hot, tired, and soon to be rained out and since it wasn't until 9:30 PM that the fireworks would start, we decided to just head back home and go for the best seat which is in front of our own TV. And we were happy we did, because the show was disappointing. The fireworks seemed to vaporize into the misty rain clouds looming above the National Mall. Hell, the NY fire works above the Hudson river turned out to be even more impressive on TV.
What a bummer this day was. But, I did get to be a part of this big Nation's National Independence Day.
Check out a few pictures :
In 2001, Aki and I celebrated our first 4th of July with the Edlefsen family in LA. First we went to the famous Hollywood Bowl and then there was a fair at El Segundo with pie eating and hoola hoop contests. That night we watched the fire works in El Segundo. This is we're we've seen the best fire works show so far. Best part: I made a movie of it back then: stick with it till the end, you'll see why (and see a 19 year old Aki).
ONE:
TWO:
Some how, I think I'm in love with about anything that is an American icon. I love baseball caps, T-shirts with any kind of logo on (colleges, sports, etc), a comfortable sweat shirt and pants, converse all stars, pick up trucks, yellow school buses, and of course the star spangled banner. I don't know if it's the stars or the stripes but the flaunting flag mesmerizes me every time.
I vision myself sitting in my future apartment, surrounded by hundreds of vintage Cola glasses and model pick up trucks, and life-like posters of Marilyn Monroe, James Dean and Mickey Mouse hanging on the wall. Well - I don't think it'll ever come that far.
Another thing that often strikes me are the huge distances in this country. Here we are, driving down to Silver Spring and taking Highway 70 going West, when we come across a sign that states the mileage to the next cities along this Highway. Last one: Cove Port - 2200 miles ! (3520 km!). Take that, Michelin !
So Friday morning, we go to this quilted diner, one of the many authentic American restaurants around the East Coast, and have breakfast. Hits from the sixties and seventies are playing through authentic table juke boxes, waitresses in skirts run around like chickens and I'm freezing my butt off because the AC is going full blast. You can tell people are getting ready to celebrate Independence Day; some of them are dressed in a red, white and blue-outfit, especially their kids (hey, if you have a kid, why would you make a fool out of yourself, right). Platters stacked with Blueberry pancakes, Benedict eggs, sausage links and bacon zoom by while my nose lingers after, but having had a Denny's grand slam for breakfast every morning (scrambled eggs, toast, sausage links, hash browns (potatoes) and two fluffy pancakes with maple syrup) during my trip at the West Coast, I opt out for the American Breakfast and end up ordering a Philly cheese Steak.
This hearty meal was well worth it, because after taking the Metro to downtown Washington, the humidity was excruciating. Also, by the time we reached Constitution Avenue (the street that runs parallel to the National Mall), the Independence Day Parade seemed to be running to and end; we barely reached the sidewalk to see a floating eagle hovering by and dozens of smiling Krishna's yelling "We love you" to the crowd, waving and tripping over their robes.
We had to go through one the security check points before we could walk the green lawn of the National Mall. They spend millions of dollars on security; every visitor needs to go through the security gates (just like in the airport), bags are checked and suspicious people frisked. When you walk around Washington, you do think about the possibility of a terrorist attack. I mean, it's the 4th of July, you're in the Nation's Capitol with hundreds of thousands of people, what better time to be bombed by the Al Quada, right ? But you try not to worry about this and enjoy the festivities around you.
Not that there were much during the day. The Smithsonian Institute had organized a Folklife festival. Texas was the state of honor, the country of honor was Bhuton, and NASA was also present. I still don't know how NASA would have anything to do with Folk life.
Bhuton was the most interesting section on the Mall. They had built a Buddhist Temple out of wood and metal. I didn't go in there. It was 35 degrees Celsius outside, sweat was dripping down my spine and dozen of people were lined up to take a peek inside a shack that was decorated like a Buddhist temple. If I had to sweat this much to see a temple, I'd rather go for the real thing and travel to Tibet.
So I ended up doing what most Americans would do when they're too hot ; I fled to air-conditioned buildings. Thank you America for having free Museums in Washington.
I visited the contemporary Art Museum, the Smithsonian Castle and the National Air and Space museum. Pretty impressive this one with authentic satellites, rockets, space shuttles and a bunch of airplanes from the era of Grimm to World War 2.
Of course, this all American Day would not be complete without a Quarter Pounder with Cheese and a Diet Coke from Mc Donalds. 7 bucks for a meal ! Very undemocratic, I thought.
The real reason we wanted to celebrate the 4th of July in Washington DC was to see thousands of Americans going out of their minds on the National Anthem and of course to see the fireworks that this celebration is famous for. But not one hyper, beer drinking American sang the American National Anthem or yelled out crazy stuff into the direction of the White House.
By 5PM, thick dark rain clouds rolled in. We were hot, tired, and soon to be rained out and since it wasn't until 9:30 PM that the fireworks would start, we decided to just head back home and go for the best seat which is in front of our own TV. And we were happy we did, because the show was disappointing. The fireworks seemed to vaporize into the misty rain clouds looming above the National Mall. Hell, the NY fire works above the Hudson river turned out to be even more impressive on TV.
What a bummer this day was. But, I did get to be a part of this big Nation's National Independence Day.
Check out a few pictures :
In 2001, Aki and I celebrated our first 4th of July with the Edlefsen family in LA. First we went to the famous Hollywood Bowl and then there was a fair at El Segundo with pie eating and hoola hoop contests. That night we watched the fire works in El Segundo. This is we're we've seen the best fire works show so far. Best part: I made a movie of it back then: stick with it till the end, you'll see why (and see a 19 year old Aki).
Wednesday, July 2, 2008
Language issues
Today I called my dentist in Belgium to make an appointment for a cleaning this month and I noticed how weird it was for me to make a "business" call in Dutch again. I mean, it's not as if I've not been calling people through Skype in Dutch before, but it's usually friends and family and not some one I have to use my 'telephone etiquette' with. Some how, I've gotten used to the way Americans start their conversations. They often start with "How are you", which of course is NOT DONE in Belgium (again, unless you're calling a friend or family member).
I also realized that this house we live in is some kind of a Dutch bubble. Within these 4 walls we speak and hear Dutch, but whenever we want to reach the outside world, we switch to English. It has become an automatic switch; whenever I walk out of the door I talk to either the neighbors, people in the store, on the phone, .. I talk in English.
So, in a way, whenever I make a phone call, my brain tends to think I'm going to make that call in English.. and when I made that Dutch phone call to my dentist today, I ended up translating feverishly during the conversation:
"hallo, ik bel om een afspraak te maken voor een cleaning."
"Een wat?"
"Een, eur, oppoetsbeurt."
*this is a dramatization, of course* :)
Anyways, I'm so used to talking English outside of these walls that it feels weird not to. When I'm in a store and I want to pass somebody that is looking at an article, I immediately and without thinking say "scuze me". I hope I won't do this when I'm back.
Another thing that I'm going to have to be aware of is stopping for a red light when making a right hand turn. I mean, in the US, you can make a right turn on red when there's no oncoming traffic. That's a big NO NO in Belgium. Heck, if they pull me over I can always show them my California driver's license and pretend I'm an ignorant American. Haha, I guess that wouldn't work for long.
Anyways, I fooled around with this Voki thing I discovered online today. Check out my personal welcome message to the right. I think I will change it regularly, just to keep things interesting and up to date.
I also realized that this house we live in is some kind of a Dutch bubble. Within these 4 walls we speak and hear Dutch, but whenever we want to reach the outside world, we switch to English. It has become an automatic switch; whenever I walk out of the door I talk to either the neighbors, people in the store, on the phone, .. I talk in English.
So, in a way, whenever I make a phone call, my brain tends to think I'm going to make that call in English.. and when I made that Dutch phone call to my dentist today, I ended up translating feverishly during the conversation:
"hallo, ik bel om een afspraak te maken voor een cleaning."
"Een wat?"
"Een, eur, oppoetsbeurt."
*this is a dramatization, of course* :)
Anyways, I'm so used to talking English outside of these walls that it feels weird not to. When I'm in a store and I want to pass somebody that is looking at an article, I immediately and without thinking say "scuze me". I hope I won't do this when I'm back.
Another thing that I'm going to have to be aware of is stopping for a red light when making a right hand turn. I mean, in the US, you can make a right turn on red when there's no oncoming traffic. That's a big NO NO in Belgium. Heck, if they pull me over I can always show them my California driver's license and pretend I'm an ignorant American. Haha, I guess that wouldn't work for long.
Anyways, I fooled around with this Voki thing I discovered online today. Check out my personal welcome message to the right. I think I will change it regularly, just to keep things interesting and up to date.
Tuesday, July 1, 2008
I usually don't like Reality TV Shows
But I'm HOOKED on these American shows :
NUMERO UNO : ABC's "Wipeout" (my absolute favorite, for now at least):
Teaser:
For who wants to see part 1 of the first episode (you'll laugh you heart out !)
part 2 : http://www.youtube.com/watch?v=QSPj2XpgUJE
part 3 : http://www.youtube.com/watch?v=lrOhKr_MXY0
part 4 : http://www.youtube.com/watch?v=FhrkINzH89Y
part 5 : http://www.youtube.com/watch?v=nYt15SOlmgI
NUMERO DOS : I survived a Japanese Game show:
NUMERO TRES : The Mole (of course !)
PS. I know this "blog" sucks, will write more soon !
NUMERO UNO : ABC's "Wipeout" (my absolute favorite, for now at least):
Teaser:
For who wants to see part 1 of the first episode (you'll laugh you heart out !)
part 2 : http://www.youtube.com/watch?v=QSPj2XpgUJE
part 3 : http://www.youtube.com/watch?v=lrOhKr_MXY0
part 4 : http://www.youtube.com/watch?v=FhrkINzH89Y
part 5 : http://www.youtube.com/watch?v=nYt15SOlmgI
NUMERO DOS : I survived a Japanese Game show:
NUMERO TRES : The Mole (of course !)
PS. I know this "blog" sucks, will write more soon !
Subscribe to:
Posts (Atom)
