Terug in België

Een blog in het Nederlands ? Jaaa, terug in Belgie is opnieuw in het Nederlands schrijven, en het is nodig ook want ik ben al drie keer aan deze blog begonnen en telkens opnieuw denk ik, naaah, dit leest niet vlot.

Deze blog gaat iets stijver klinken vrees ik maar het komt wel los. Ik moet, want binnen twee maand wordt het Nederlands mijn 'specialisatie'; ik ga me tijdens mijn opleiding leerkracht onderwijs verdiepen in het Engels en Nederlands om het later aan middelbare school kinderen te kunnen lesgeven.

De vlucht naar huis is vlot verlopen. Ik sta er altijd van versteld hoe breed die airbussen zijn en krijg dan het gevoel op een ruimteschip te stappen. Wanneer ik de 'first class' doorwandel denk ik, waarom kunnen ze first class niet achteraan het vliegtuig zetten ? Met lede ogen moet je als tweedeklasser aanzien hoe zakenmensen en VIPS in hun luxe stoelen achterover zakken en de mooiste stewardessen van de crew hen gratis drankjes glimlachend staan te serveren.

Niet voor mij weggelegd dus. Ik check het nummer van mijn zitje op mijn ticket en zoek naar 13-H, 'aisle seat'. De toiletten staan in het midden van het vliegtuig en natuurlijk is dat ook net de plaats waar ik zit. Great. 7 uur lang geur plezier.

Gelukkig zit er in 13-I een jonge meid die vriendelijk goeiedag zegt wanneer ik mijn koffer in de baggage ruimte steek. Ik schrik even op wanneer ik met mijn gezicht op een tulband stoot die met een draai veranderd in een overmatig behaard gezicht waar een gemoffelde "mag ik mijn koffer in jou baggage ruimte steken?" door klinkt. Ik knik ja - misschien wordt ik zo wel gespaard tijdens zijn mogelijke hijacking van het vliegtuig.

Veel slapen doe ik nooit tijdens een vlucht. Ik kan met moeite wat indommelen terwijl voorbijrollende karretjes en spelende kinderen op mijn linkerarm en zijbeen inbeuken.
Gelukkig heb ik babbelmaatje 13I, Amber, een Amerikaanse die in Oregon woont maar jaarlijks op bezoek gaat bij haar familie in Brussel. Frans spreekt ze een beetje, Nederlands kent ze niet en dus is Engels tot aan de landing in Zaventem de voertaal, af en toe onderbroken door aankondigingen in het frans, nederlands en gebrekkig Engels. Wat is dat wennen ! Nederlands zien staan op de schermpjes lijkt ook zo onecht.

En dan eindelijk, door het raampje zie ik de rode dakpannen van de dorpjes rond Brussel, de uitgestrekte boerenvelden en de grijze wolken boven het landschap voorbij glijden; ik ben weer in Belgie. De luchthaven van Zaventem ligt er maar verlaten bij. Weinig verkeer in de terminal, alleen vlucht 714 vanuit Washington staat aan de baggage band te wachten.

De eerste indrukken zijn de meest verrassende : zoveel Europese auto's ! Zoveel verkeersborden overal ! Zo snel dat ze hier rijden ! Zo krap op elkaar allemaal !
Onderweg een koffietje drinken in een weg restaurant is ook een ervaring: een mini bekertje kost 2 euro ! Gedaan met de royale Starbucks cups. En nog: je moet hier betalen om naar het wc te gaan ! Mijn eerste frustratie steekt al op.. en het zal niet bij deze keer blijven. Ik vind het schandalig dat ze geld durven te vragen om uw hoogdringende behoefte te doen.

De eerste dagen in Belgie lijkt op een 'trip down memory lane'. Nutteloze informatie zoals 'wat is de naam ook weer van die hamburger in Quick ? GIANT !' wordt weer opgefrist, het plattegrondje van Antwerpen haal ik in mijn brein weer naar boven (hier geen zuid west noord oost, maar bordjes volgen tot in de gemeentes), euro's lijken echt op monopolie geld, en ja, op een onbewaakt moment verontschuldig ik me nog in het Engels.

Al een aantal dagen hoor ik geen gesproken Engels meer en dat doet raar. Ik mis het zo hard dat ik soms de tv hier opzet, gewoon om me effe weer 'thuis' te voelen. Een mens past zich toch snel aan..

En zo rustig dat het hier is ! Bijna geen verkeer, weinig politie sirenes,.. Antwerpen op zondag middag lijkt doodverlaten. Waar zit iedereen toch ?

Wat is er allemaal veranderd tov vorig jaar ? Nog niet al te veel denk ik ? Het leven is duurder geworden, Kanaal 2 noemt nu 2B maar ze geven nog altijd dezelfde programma's, Hanna Montana is zelfs een bekend sterretje aan het worden hier, en smoetties *RIL* Komaan Vlamingen, spreek het goed uit : SMOOTHIES !!) zijn een echte rage.

Een lijstje frustraties:
- Veel geld betalen voor een klein glaasje cola en geen refill krijgen.
- Betalen voor wc's,
- Geen goeiedag meer krijgen bij het binnenwandelen van winkels, of gewoon op straat,
- Geen gezellige babbels meer in winkels, op bussen, etc. Ik wandelde daarnet de kapper binnen en vroeg uit gewoonte 'alles goe' en dat leken ze maar heel raar te vinden.
- de overbeleefdheid van belgen : "Zo meneer, u mag gaan zitten',
- de muziek op de radio; te veel dance en rare muziek,
- mijn online shows niet meer kunnen zien; nu is het minstens 3 jaar wachten op reeks 5 van desperate housewives.

Een lijstje van 'aaah's, dit heb ik gemist.'
- Een boke met kwatta choco
- Een pak friet met mammoet saus.
- Een terrasje doen met vrienden en een Hoegaarden drinken
- Pistolets, sandwiches, gouda kaas, curry ketchup, etc etc

Ik geef toe dat ik weinig tijd heb gehad om de blog te updaten de voorbije dagen, maar dat gaat weer beteren zodra ik weer helemaal ben gesetteld.

Mijn roomietje Els heeft zo haar best gedaan om mij te verwelkomen in haar huis. Mijn kamer is gezellig ingericht met zeteltjes, een dubbelbed en een computerkastje. Ik heb zelfs een aparte kamer waar ik mijn rommel en kleren kan leggen. Perfect dus.

Gisteren had ik ook nog een sollicitatiegesprek voor 'Permanent Verantwoordelijke' in Jeugdcentrum 'Den Eglantier." Een half uur na het afgesproken uur werd ik dan eindelijk naar binnen geroepen; er zat 9 man naar mij te staren terwijl er langs alle kanten vragen werden gesteld. Ik voelde me letterlijk op de rooster gelegd worden maar ik heb me koel kunnen houden. Al bij al viel het best mee, behalve wanneer de oudste van de groep mij vragen begon te stellen over het gebrek aan mijn 'christelijke' interesse. Ik heb bij het Onafhankelijk Ziekenfonds gewerkt en hij vroeg zich af of ik wel voeling had met de christelijke waarden. Wablief. Ik heb gezegd dat ik best achter de christelijke waarden sta en vind ook dat ieder vrij is om te geloven wat die wil.
"Ja maar, wat is er voor de jeugd aan de gang vandaag?"
'Eur, zoeken naar identiteit ?"
'Nee, ge snapt ni wat ik bedoel ; waar houden ze zich mee bezig nu ?"
"Eh ?"
"Ja, awel, de paus zit in australie en.. BLA BLA BLA" hier ben ik gestopt met luisteren.
"ik zie het al, blijkbaar weet ge ni veel van christelijke zaken."

JA zeg.

Het loon is niet om over naar huis te schrijven; het ligt rond de 2000 bruto, en heb er geen idee meer van hoeveel ik daar nu netto van zou overhouden. Het is weekend werk en ook occassioneel avondwerk, en dat zie ik zo niet echt zitten.

Dus allicht wordt dit niks. Volgende week donderdag gaan ze mij nog iets laten weten.

Maar eigenlijk hoop ik opnieuw bij het OZ te kunnens starten. Ik ken het daar al, ze hebben daar veel voordelen (glijtijden ! verlof ! maaltijdcheques ! Hospitalisatieverzekering ! etc) en dat vind ik wel belangrijk.

Verder geniet ik best van mijn nieuwe leventje. Het is nog heel pril, maar mijn vrienden dichtbij hebben en nu zonder veel gedoe kunnen afspreken voor een terrasje of een bezoekje aan huis is een hele opluchting.

Er staat nog heel wat op het programma: werk vinden, appartementje vinden, inboedel bij een verzamelen, gsm nummer aanvragen, inschrijven op het gemeentehuis, bezoekjes afleggen, naar walibi gaan, enzovoorts.

Stof genoeg dus voor toekomstige blogs ! Ik ben moe. Slaapwel !

PS. check out the new movie trailer: WALL-E ! (Helemaal onderaan)