Ik had gehoopt vandaag een blog te kunnen schrijven over rare mensen die ik ben tegengekomen op de trein, over hoe een lallende zatlap in mijn schoot kwam te liggen en ik hem met een por het gangpad in heb moeten duwen, of hoe een groepje jongeren headbangden op loeiharde muziek en de conducteur gewapend met een kaartjesknipper zich door de etterende bende een weg baande, of hoe, na de Gentse feestvreugde, zwalpende meiden hun stoelen onderkotsten en iedereen in de kabine dan vrolijk meedeed aan het barf-fest.
Maar nee niks van dat, wat zijn het allemaal toch brave mensen in Vlaanderen.
De rit naar Gent Sint-Pieters verliep kalm, ook al zat de trein stampvol. Alleen opgeladen toeristen die van Gent hun 'Sin City' wilden maken voor een nacht. Hun enthousiasme konden ze nog nét bedwingen.
De terugweg naar Antwerpen boeide al evenmin. De trein zat weer overladen vol; ik stond verplicht de hele weg recht, en toch heerste er rust in de trein, een stilte die alleen werd doorbroken door het hobbelende geluid van de sporen, het gezoem van stille gesprekken en af en toe de rollende keelgeluiden van een knorrend oud dametje.
Het valt op hoe voyeurisme opleeft in een trein. Wanneer buiten de nacht valt en het binnenlicht van de trein de kalme passagiers belicht, veranderen de ramen in glasheldere spiegels. Nieuwsgierige ogen schieten dan van links naar rechts, verlegen glimlachjes wisselen via het vensterraam en hormonale pubers beloeren stiekem een paar decoltés.
Het laatste kwartier van mijn rit had ik medelijden met een jong meisje dat naast een oude pee zat en zijn in een notendop gestoken levensverhaal moest aanhoren. Wanneer de bejaarde naar de woonplaats vroeg van het meisje vond ik de situatie toch maar wat creepy. Maar verschrompelde bibberende handen en een van zijn kleindochter geleend K3-rugzakje verraadde dat buiten een gezonde interesse in zijn jonge gesprekspartner, er niets dan goede intenties zat in deze man.
Deze zaterdag doen we het allemaal nog eens over. Het is dan weekend; misschien hebben we dan wat meer spannende verhalen te vertellen over het reizen met de trein.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
hey!
Eigenlijk erg e dat je hebt moeten rechtstaan! En dat terwijl ik nog zat na te genieten op het terrasje!
Was het dan geen dubbeldekker? wrs nie, anders was er wel plaats geweest.
Gij hebt toch een goed observatievermogen e! Ik kijk al uit naar u volgende treinrit!
Bye!
xxx
-Wendy-
Na ongetwijfeld een weekend vol met bezigheden kijk ik ongeduldig uit naar een volgende blog! Waar zijn die bloedstollende verhalen?!?
Cabron! You're ba-ack! Morgen zit ik in A'pen voor een interview. Daten? x!
Das dezelfde wijkagent dan bij ons!!!! Wij hebben er in den tijd ook naar gebeld en s anderendaags zat er een papierke van hem in de bus da we der woonden! Wij hebben de mens zelfs nog ni gezien.Maar wel sympathiek mens he...
Ge moet geen spijt spijt hebben van het OZ. Als het helpt dan leg ik u al mijn frustraties daaromtrent nog eens uit he... :D
Wedden da ge binnen een week een job hebt?
Grz,
Els
Post a Comment